Ekran Otwarty to świetna okazja dla młodych warszawskich reżyserów, którzy mają możliwość pokazania swoich filmów na dużym ekranie. Dla widzów to także świetna okazja, żeby zobaczyć świetne często obrazy na jednym z niewielu pokazów. Co więcej, wstęp na pokazy filmów jest wolny.
10 lutego (niedziela) o 19:00 w Kino.Lab na pokazach w cyklu "Ekran Otwarty" będzie można obejrzeć filmy: "Miasto Syren / Nocny Pociąg", "Podszepty" i "Agnozja". Wstęp wolny.*__*
"Miasto Syren / Nocny Pociąg", 40' autor: Małgorzata Matuszewska
Film tańca "Miasto Syren / Nocny Pociąg" wprowadza widzów na pogranicza snu i jawy. Zgodnie z założeniami surrealizmu, na których oparty jest projekt, zdarzenia mające w nim miejsce przeplatają akcje rodem ze snu czy też z obrazów Paula Delvaux (bedących głównym źródłem inspiracji) z zastaną realnością opustoszałych peronów Dworca Warszawa Główna (aktualnie będących częścią Muzeum Kolejnictwa w Warszawie). Indrustrialny krajobraz, zabytkowe wagony, kunsztowne stroje wykonawczyń i ich perfekcyjny taniec stwarzają razem niezwykle malarski świat, pełen ukrytych znaczeń.
"Podszepty",10', reż. Siostry Bui (Julia i Mai Bui-Ngoc)
Miniatura filmowa inspirowana opowiadaniami Edgara Allana Poe. Warszawa, połowa XIX wieku. Bez wątpienia - jestem zbyt nerwowa, strasznie nerwowa, zawsze taka byłam... Moje zmysły zaostrzyły się, nie przytłumiły. Nade wszystko wyostrzył się słuch. Słuch mój górował niezwykłą czujnością. Słyszałam wszystkie dźwięki. Słyszałam wszystko cokolwiek się działo - czytamy w opowiadaniu Edgara Allana Poe "Serce Oskarżycielem". W miniaturze filmowej wykorzystano fragmenty tekstów na podstawie tłumaczenia Bolesława Leśmiana.
"Agnozja", 17', reż. Siostry Bui (Julia i Mai Bui-Ngoc)
Bohaterka filmu - Marta (Katarzyna Kapela) dostaje na parę dni pod opiekę kota koleżanki. Nie wie, że zapoczątkuje to serię niewytłumaczalnych zdarzeń. Marta stanie twarzą w twarz z tajemnicą, której być może nigdy nie zgłębi. Oglądając ten film zaczynamy zadawać sobie pytania o relacje pomiędzy rzeczywistością a jej postrzeganiem. Ile z tej rzeczywistości pozostaje przez nas pominięte, niezauważone? Do jakiego stopnia jesteśmy nieświadomi własnej niewiedzy?
