Warszawa ma nowy zabytek. Chodzi o dawną zabudowę kolejową [ZDJĘCIA]

Mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków prof. dr hab. Jakub Lewicki, doprecyzował, że kompleks budynków wzniesionych na przełomie XIX i XX wieku przy ulicy Armatniej, trafił do rejestru ze względu na zachowane wartości artystyczne, historyczne oraz naukowe zespołu.

Jak przekazał konserwator zabytków, osiedle domów mieszkalnych powstało w latach 1896-1902 i wpisywało się tym samym w politykę mieszkaniową realizowaną przez zarząd kolei od lat 70. XIX w.

- Do ich budowy użyto materiały budowlane różnych producentów wykorzystywane przy wznoszeniu zabudowy Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, m.in. firm Hielle i Ditrich z Żyrardowa (H&D) i Korwinów k. Częstochowy – wyjaśnił prof. Lewicki.

Warszawa. Budynki udostępniane urzędnikom i pracownikom służby niższej

Domy przy Armatniej służyły zarówno urzędnikom kolejowym, jak również pracownikom służby niższej wraz z rodzinami, m.in. naczelnikom, kasjerom, maszynistom czy służbie konduktorskiej oraz pomocy ekspedycyjnej.

Listopadem 1902 roku uruchomiono odcinek łączący Warszawę z Kaliszem, tzw. Kolei Warszawsko-Kaliskiej.

Jak dodał konserwator zabytków, podczas II wojny światowej część infrastruktury technicznej, takiej jak: tory, trakcje, budynki warsztatowe i wieża ciśnień, uległy zniszczeniu. Prawie bez szwanku pozostała natomiast zabudowa mieszkalna i budynki techniczne. Po roku 1945 kompleks mieszkalny przy Armatniej pozostawała własnością kolei państwowych.

Na obszarze, na którym stoją budynki wpisane dzisiaj do rejestru zabytków, krzyżowały się drogi Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej oraz szerokotorowej Kolei Warszawsko-Kaliskiej.

Warszawa ma nowy zabytek. Chodzi o dawną zabudowę kolejową przy Armatniej- Na wskazanym terenie zachowały się liczne obiekty świadczące o nakładaniu się procesów rozwojowych kolei na terenie Warszawy, w tym przekształceń związanych z budową nasypu, jego późniejszą niwelacją, w końcu także zniszczeń spowodowanych działaniami wojennymi. Tym samym przedmiotowy zespół stanowi materialny dokument obecności zabudowy kolejowej sięgającej schyłku XIX w. w obrębie dzisiejszego węzła kolejowego Warszawa Zachodnia – dodał prof. Lewicki.